Σύγκριση Υποβιβασμών

Αν και φίλος του ΠΑΟΚ θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα του (επικείμενου, εκτός αν αλλάξει κάτι δραματικά) υποβιβασμού της AEK. Κανείς δεν αντιλέγει ότι η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως των 89 χρόνων ιστορίας, μια ομάδα που αντιπροσωπεύει (για τους απλούς φιλάθλους μιλάω γιατι στα χαρτιά, όλες μα όλες είναι Ανώνυμες Εταιρείες και τίποτα άλλο) το προσφυγικό στοιχείο και τις χαμένες πατρίδες, αυτή η ΑΕΚ των 11 πρωταθλημάτων, 14 κυπέλλων, 3 Σούπερ Καπ και 1 Λίγκ Καπ, είναι ένα τεραστιο για τα Ελληνικά δεδομένα μέγεθος. Βάσει τίτλων, αποτελεί την 3η δύναμη στην Ελλάδα σε ποδοσφαιρικό πάντα επίπεδο. Επιπλέον κανείς δεν αντιλέγει ότι είναι μια λαοφιλέστατη ομάδα και ότι είναι σημαντική για το φτωχό Ελληνικό πρωτάθλημα. Υπάρχει όμως ένα τεράστιο ΑΛΛΑ...

Συγκεκριμένα, προκύπτει θέμα σύγκρισης όσον αφορά την ευαισθησία που παρουσιάστηκε για περιπτώσεις υποβιβασμού άλλων μεγάλων ομάδων κατά τα προηγούμενα. Παρεπιπτόντως, λυπάμαι που μπαίνω σε τέτοιες συγκρίσεις, καθώς μπορεί να ακουστώ κομπλεξικός βορειοελλαδίτης, όμως θεωρώ ότι με όσα διαδραματίσθηκαν σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα, είναι λογική η ενόχλησή μου. Λίγα χρόνια νωρίτερα, μια μεγάλη ομάδα της Θεσσαλονίκης, ο Άρης των 3 πρωταθλημάτων και του 1 κυπέλλου, υποβιβάσθηκε για 2η φορά στην ιστορία του (μετά την υπόθεση των δελτίων του 1997) και μάλιστα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με την ΑΕΚ (διακοπή και μηδενισμός στα χαρτιά).

Επιπλέον, ακόμη πιο πρόσφατο παράδειγμα, αποτελεί ο Ιστορικός Ηρακλής Θεσσαλονίκης. Ο Ηρακλής των 105 ετών ιστορίας, ιδρυθείς το 1908 κι ενώ η πόλη βρισκόταν ακόμη υπό τουρκική κυριαρχία, ένας Σύλλογος ο οποίος συμμετείχε ενεργά στους Βαλκανικούς Πολέμους για την απελευθέρωση, εξαναγκάσθηκε σε υποβιβασμό στη Β' Κατηγορία. Εν συνεχεία, πτωχευμένος και διασυρμένος από τους ίδιους τους παράγοντές του κι αδυνατώντας να συμμετάσχει σε οποιοδήποτε επαγγελματικό πρωτάθλημα, διαλύθηκε αρχικά ως ΠΑΕ, δήλωσε συμμετοχή στο πρωτάθλημα της 4ης κατηγορίας κι εν συνεχεία διαλύθηκε κι ως ποδοσφαιρικό τμήμα. Στη θέση του, προέκυψε (ας με συγχωρήσουν οι φίλοι Ηρακληδείς) ένα κατά τη γνώμη μου υβρίδιο - έκτρωμα, η ΑΕΠ Ηρακλής, η οποία συμμετείχε στο πρωτάθλημα της 3ης κατηγορίας, απέτυχε να ανέβει, αλλά κατάφερε να το πετύχει εξωαγωνιστικά (οι  Ηρακληδείς το ονόμασαν μερική δικαίωση).
Για να μην ξεφεύγουμε όμως από το θέμα, αυτό που με ενόχλησε είναι το γεγονός ότι για τους δύο προαναφερθέντες μεγάλους συλλόγους της Θεσσαλονίκης υπήρξε μια έντονη πολιτική αναλγησία όταν αυτοί υποβιβάστηκαν. Ακούστηκαν κάποιες μεμονωμένες πολιτικές φωνές, οι οποίες σύντομα σιώπησαν, ενώ και από τους τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη προβολή. Μόνο τα αθλητικά ραδιόφωνα της πόλης προσπάθησαν να παρουσιάσουν κάποια δυναμική και να κάνουν γνωστό το θέμα, χωρίς ωστόσο να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα.
Αντίθετα με τα ανωτέρω, με το που προέκυψε το πρόβλημα της ιστορικότατης (κανείς επαναλαμβάνω δεν το αμφισβητεί αυτό) ΑΕΚ, υπήρξε τεράστια ευαισθησία και κινητοποίηση. Τέτοια πανστρατιά δεν την έχω ξαναδεί. Πολιτικοί από την αριστερά μέχρι τη δεξιά, βγήκαν να συγκινημένοι να διαλαλήσουν την μεγάλη στενοχώρια και συμπάθειά τους για τη δυσμοιρη ΑΕΚ. Τηλεοπτικές, Ραδιοφωνικές αλλά και διαδικτυακές εκπομπές, φόρεσαν μαύρες πλερέζες. Ως κι ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟ βγήκε να δηλώσει τη συμπαράστασή του
Ρωτάω λοιπόν... Γιατί λοιπόν τέτοια διάκριση; Οι φίλοι των υπολοίπων ομάδων δεν έχουν ψυχή; Δε λέω είναι κρίμα για τν κόσμο της ΑΕΚ αυτό που βιώνει. ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΡΙΜΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΑΘΛΟ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΟΜΑΔΑΣ ΝΑ ΒΙΩΝΕΙ ΕΝΑΝ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟ. Σε τελική ανάλυση, όπως έγραψα παραπάνω, Ανώνυμη Εταιρεία με χρέη είναι, ίσως τελικά για την εταιρεία αυτή καθ' αυτή, καλύτερα είναι αυτό που συνέβη μπας και κάνει επανεκκίνηση και χτιστεί σε υγιείς βάσεις πλέον.

ΥΓ: Αυτό ισχύει και για την ΠΑΕ ΠΑΟΚ, η οποία θα βρισκόταν στην ίδια κατάσταση, αν δεν ερχόταν ο Σαββίδης. Διότι, είναι πρόκληση για τον μέσο Έλληνα που πεινάει, να βλέπει ανώνυμες εταιρείες να χρωστούν εκατομμύρια και να μην υπάρχει καμμία νομική απόδοση ευθυνών, για ψηφοθηρικούς λόγους.