Βλαχομαγκιά - Ύβρις - Νέμεσις

Από εχθες το βραδυ ο τελικός κυπέλλου ποδοσφαιρου αποτελεί ιστορία. Τελικό σκορ ΠΑΟ - ΠΑΟΚ 4-1. Με έναν ΠΑΟ, ο οποίος πλέον δεν έχει τις μονάδες που είχε κάποτε, με πολλή ψυχή επικράτησε δίκαια επί ενός πράμματος, ενος ερασιτεχνικου σωματείου Ω Κατηγορίας, ενός συνωθυλεύματος που φορούσε απλά τις εμφανίσεις του ΠΑΟΚ, ενός φαντάσματος με ασπρόμαυρες φανέλες, μιας ομάδας που δεν κατέβηκε ποτέ στο γήπεδο.
Με αφορμή, λοιπόν αυτό το 4-1, θεωρώ ότι έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς φτάσαμε ως εδώ απο την αρχή της τρέχουσας ποδοσφαιρικής σαιζόν. Από την μια πλευρά ο νικητής ΠΑΟ, το καλοκαίρι του 2013 τελείωσε μια χρονία στην οποία κατέλαβε την 6η θέση, δεν κατάφερε να πάρει αδειοδότηση και να παίξει στα Ευρωπαϊκά κύπελλα, ελάττωσε το μπάτζετ και φαινόταν ααξιόπιστος κι απαξιωμένος. Ωστόσο, με αυτές τις λίγες (για έναν σύλλογο με την Ιστορία του Παναθηναϊκού) δυνατότητες, εμπιστεύτηκε έναν Έλληνα προπονητή της Ολλανδικής σχολής και προσηλώθηκε σε συγκεκριμένο πλάνο. Με ως επί το πλείστον νεαρούς και οικονομικούς παίκτες, με ορισμένες σημαντικές κι επιτυχημένες προσθήκες κατά το Γενάρη με πολλή δουλειά και με βοήθεια από τους φιλάθλους του, οι οποίοι αντιλαμβανόμενοι την οικονομική δυσκολία, δεν γκρίνιαξαν αλλά στήριξαν το πλάνο, ο ΠΑΟ με λίγα  πέτυχε πολλά. Η αρχική αστάθεια και αρκετά μη αναμενόμενα αποτελέσματα (λογικό όταν μια ομάδα χτίζεται από την αρχη) έδωσαν τη θέση τους σε σταθερότητα και αρκετά καλό ποδόσφαιρο, με μόνη αχίλλειο πτέρνα, την μέτρια άμυνα. Με την κατάκτηση του κυπέλλου, ο ΠΑΟ ολοκλήρωσε για τα οικονομικά του δεδομένα πολύ επιτυχώς τη Regular Season και προετοιμάζεται πλέον για τα Play Off, με στόχο την κατάληψη της 1ης θέσης και την έξοδο στα προκριματικά του Champions League.
Από την άλλη, η ομάδα της οποίας είμαι οπαδός, ο ΠΑΟΚ. Ο μόνιμος πρωταθλητής Ιουλίου (ειλικρινά έχω βαρεθεί να το ακούων από πολλούς στραβοστόμηδες συνοπαδούς μου). Ο νεόπλουτος, ο οποίος ξαφνικά αποφάσισε να ψηλώσει, μην έχοντας αποβάλλει τα κόμπλεξ της ομάδας που όταν βγαίνει από το χωριό και πάει στην πόλη γίνεται ομαδούλα. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε μεταγραφικό πλάνο το καλοκαίρι κι όλα γίναν στο κουτουρού, ο δικέφαλος ξεκίνησε διαλαλώντας ότι θα είναι το αντίπαλο δέος του ΟΣΦΠ και ότι στόχος ήταν η κατάληψη του πρωταθλήματος, του κυπέλλου και η καλή πορεία στην Ευρώπη. Στον πρώτο γύρο, ελλείψει καλών ομάδων κράτησε κάποια επαφή με την κορυφή για 10 περίπου αγωνιστικές, αλλά τα όνειρα έσβησαν μετά τη μεγαλοπρεπή 4αρα από τους ερυθρόλευκους. Ακολούθησε η ακόμη πιο αποτυχημένη μεταγραφική περίοδος Ιανουρίου και το σταδιακό ξεφούσκωμα, παράλληλα με την άνοδο των ΠΑΟ και Ατρομήτου. Η ψαλίδα λοιπόν άνοιγε σε σχέση με τον πρώτο ΟΣΦΠ κι έκλεινε σε σχέση με ΠΑΟ κι Ατρόμητο, ώστε τελικά να φτάσουν να ξεκινήσουν στα play off με τους ίδιους βαθμούς. Τέλος από το αποτέλεσμα στον τελικό κυπέλλου, φαίνεται λοιπόν ότι τα εκατομμύρια από μόνα τους δεν φέρνουν την ευτυχία. Χωρίς προπονητή και χωρίς μεταγραφικό κι αγωνιστικό πλάνο δεν πας πουθενά. Επίσης στην Ελλάδα της κρίσης, φαίνεται ότι οι κακομαθημένοι, καλοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές - "δημόσιοι υπάλληλοι" της ΠΑΕ ΠΑΟΚ πρέπει να αλλάξουν μυαλά και για να γίνει αυτό, πρέπει ο μεγαλομέτοχος να προβεί σε... κάθαρση - καρατόμηση. Τέλος, για τους οπαδούς, φαίνεται ότι η βλαχομαγκιά, η Ύβρις που διαπράξαμε (αν θυμαμαι καλά αποκαλούσαμε τον ΠΑΟ σαύρα, πράσινο σαμιαμίδι και παρόμοια υποκοριστικά, μη σεβόμενοι την ιστορία και τη βαριά φανέλλα του τριφυλλιού) έφερε και τη Νέμεσι του 4-1. Ίσως, αν αλλάζαμε νοοτροπία, κάποια πράγματα μέσα στον ΠΑΟΚ να γίνονταν καλύτερα.
Συγχαρητήρια λοιπόν στον ΠΑΟ και ελπίζω στο δικέφαλο να ανασυνταχτούμε, εν όψει play off

Υ.Γ. 1: Η ίδια Ύβρις στην ιστορία του Ηρακλή με τη συγώνευση επέφερε τη Νέμεσι της αδυναμίας προβιβασμού αγωνιστικά τα τελευταία χρόνια
Υ.Γ. 2: Την ώρα που η Κρήτη προσπαθεί να κάνει τις ομάδες της 4 στη μεγάλη κατηγορία, η Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά στην ιστορία της κινδυνεύει να ξεμείνει με 1 μόνο ομάδα στην Α' Εθνική... ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕ
Υ.Γ. 3: Πως τα καταφέρνουν κάτω οι Αθηναίοι και τα βρίσκουν στα δύσκολα κι εμείς τα πρόβατα εδώ πάνω μονίμως τρωγόμαστε...

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Μουσικές Συνεργασίες...

Αυτό θα πει ποιότητα ρε παιδί μου. Έτσι για να χαβαλεδιάσουμε και λίγο. Μόνο σοβαρά θα μιλάμε... Όταν ο Καρράς συναντά τους Deep Purple κι ο Βολάνης τους Survivor... Δείτε πιο κάτω τι γίνεται. Τα 2 Video προέρχονται από το Youtube.

Βολάνης και Survivor - Πόσο μου λείπει το μάτι της τίγρης

Καρράς και Deep Purple - Απόρω αν αισθάνεσαι tipsy

Από τη δόξα στην ξεφτίλα. Συνοπτική ιστορία του Ηρακλή.

Ο Γυμναστικός Σύλλογος Ηρακλής, αποτέλει ένα εκ των αρχαιοτέρων Ελληνικών σωματείων. Παρά το γεγονός όμως, ότι η επίσημη ημερομηνία ίδρυσης του Συλλόγου αποτελεί το έτος 1908, η ιστορία του ξεκινά 9 χρόνια νωρίτερα.
Τότε, στο μακρυνό πλέον 1899, στη δύση του 19ου αιώνα, στη σκλαβωμένη Θεσσαλονίκη από την παρακμάζουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, ιδρύθηκε σύλλογος τεχνών και γραμμάτων, με την επωνυμία Όμιλος Φιλομούσων. Ο όμιλος διατηρήθηκε σε αυτή τη μορφή, μέχρι το 1903. Η χρονιά εκείνη ήταν πολύ σημαντική, διότι αποφασίστηκε από τη διοίκηση του ομίλου, να επεκταθούν οι δραστηριότητες αυτού και σε αθλητικό επίπεδο. Για το σκοπό αυτό, δημιουργήθηκε γυμναστήριο κι ιδρύθηκαν τμήματα κολύμβησησης και ποδηλασίας.
Δύο χρόνια μετά το σημαντικό 1903, και συγκεκριμένα η 23η Απριλίου 1905, αποτελεί ημερομηνία ορόσημο, καθώς το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ομίλου, το οποίο εν τω μεταξύ είχε ιδρυθεί, έδωσε τον πρώτο του αγώνα, με αντίπαλο την Ουνιόν Σπορτίφ.
Από την σημαντική όμως εκείνη ημέρα και μετά, η πορεία δεν ήταν η επιθυμητή. Ο όμιλος άρχισε να παρουσιάζει σημαντικά οικονομικά προβλήματα. Προκειμένου να μην βρεθεί ένα βήμα από τη διάλυση, αποφασίστηκε η συνεργασία με την ομάδα "Ολυμπία", ώστε τελικά το έτος 1908 και συγκεκριμένα την 29η Νοεμβρίου να  ιδρυθεί ο "Μακεδονικός Γυμναστικός Σύλλογος". Λόγω του γεγονότος ότι η Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο εκείνη βρισκόταν ακόμη υπό οθωμανική κατοχή, ιδιαίτερα δε μετά το κίνημα των Νεοτούρκων και λόγω του γεγονότος ότι ο τίτλος Μακεδονικός παρέπεμπε σε διεκδικήσεις του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους για τις αλύτρωτες πατρίδες, ανάγκασαν το Σύλλογο, ουσιαστικά να επανιδρυθεί, υπό την επωνυμία «Οθωμανικός Ελληνικός Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης, ο Ηρακλής». Έμβλημα του συλλόγου, αποτέλεσε ο ημίθεος και συγκεκριμένα, το σήμα της ομάδας απεικονίζει τον Ηρακλή του Λύσιππου
Κατά τα πρώτα έτη ύπαρξής του, ο σύλλογος υπήρξε κάτι παραπάνω από αθλητικό σωματείο. Θεωρείται ότι τα μέλη αυτού, συνέβαλαν αποφασιστικά τόσο στο Μακεδονικό αγώνα, όσο και στους Βαλκανικούς Πολέμους, οι οποίοι οδήγησαν και στην απελευθέρωση της Μακεδονίας το 1913.
Μετά την προσάρτηση της πόλης στο Ελληνικό κράτος, ζητήθηκε η αναγνώριση του Σωματείου ως Ελληνικό. Ωστόσο, υπήρξε σημαντική καθυστέρηση, με αποτέλεσμα, ο Ηρακλής να αναγνωριστεί μόλις το 1915. Επίσης, άλλο σημαντικό στοιχείο της εποχής, αποτελεί το γεγονός ότι ένα χρόνο νωρίτερα, δυσαρεστημένοι παράγοντες από τον Ηρακλή, ίδρυσαν τον Αθλητικό Σύλλογο Άρη Θεσσαλονίκης.
Ο σύλλογος παρουσίασε αξιόλογη αθλητική παρουσία, με σταδιακή ίδρυση και άλλων τμημάτων. Ειδικά για το ποδόσφαιρο, αξιόλογα επιτεύγματα αποτελούν οι 2 κατακτήσεις του πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης τα έτη 1927 και 1938, αλλά και η 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κατά τα έτη 1934 και 1937.
Μπορεί λοιπόν ο Ηρακλής να ιδρύθηκε ως αθλητικός σύλλογος, ωστόσο η αύρα της παρουσίας του στα σημαντικά επιτεύγματα στους πολέμους υπερ της Μακεδονίας, επαναλήφθηκε και στην κατοχή. Τότε, κατά το ματωμένα έτη 1941-1944, ήταν που ο αθλητής του συλλόγου Γεώργιος Ιβάνωφ παρουσίασε σημαντικότατη αντιστασιακή δράση, με σαμποτάζ, τα οποία επέφεραν σημαντικά πλήγματα εναντίον των δυνάμεων της τριπλής κατοχής.
Μετά την απελευθέρωση, τον εμφύλιο και τελικά την ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής της χώρας, ο Ηρακλής είχε έντονη αθλητική παρουσία. Σημαντικές επιτυχίες για το ποδοσφαιρικό τμήμα υπήρξαν η 2η θέση στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα το 1947 και η συμμετοχή στον τελικό κυπέλλου το 1957, όπου όμως δεν τα κατάφερε απέναντι στον ΟΣΦΠ.
Η ηρεμία όμως που υπήρξε από το πέρας του εμφυλίου και μετά, έμελλε να διαταραχθεί σχεδόν 30 χρόνια μετά. Το έτος 1974, η Μεγαλόνησος Κύπρος έπρεπε να βαφτεί στο αίμα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν συμφέρονται. Εκείνη τη χρονία, με επίθεση σε δύο κύματα από τον τουρκικό στρατό, μέρος του κυπριακού εδάφους παρανόμως βρέθηκε υπό τουρκική κατοχή, με αποτέλεσμα χιλιάδες Έλληνες Κύπριοι να βρεθούν αγνοούμενοι κι άλλοι τόσοι πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα. Στον πόλεμο αυτόν λοιπόν, ο Ηρακλής πρόσφερε το αίμα ενός ακόμη αθλητή του στην υπηρεσία της πατρίδας. Ο σπρίντερ του συλλόγου, Λοχαγός Γεώργιος Κατσάνης, υπηρετών ως διοικητής της 33ης μοίρας καταδρομών, έπεσε ηρωικά μαχόμενος στον Άγιο Ιλαρίωνα. Δυστυχώς η θησία του δεν έφτασε από μόνη της να αποτρέψη τη διχοτόμηση της μαρτυρικής Μεγαλόνησου.
Μετά την τραγωδία της Κύπρου και τη μεταπολίτευση, ο Ηρακλής συνέχισε την πλούσια αθλητική του παρουσία. Ειδικά για το ποδοσφαιρικό τμήμα, άξια αναφοράς αποτελεί η υπενθύμιση, ότι από το 1979, αποφασίστηκε το ποδόσφαιρο να γίνει επαγγελματικό και τα ποδοσφαιρικά τμήματα μετατράπηκαν σε ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες. Μεγάλη επιτυχία υπήρξε η έλευση του μεγαλύτερου ίσως, Έλληνα ποδοσφαιριστή, του Βασίλη Χατζηπαναγή. Επίσης, η κατάκτηση του κυπέλλου του 1976 και του κυπέλλου Βαλκανίων το 1985, αποτέλεσαν τις σημαντικότερες στιγμές της τότε εποχής. Μάλιστα τα 2 προαναφερθέντα τρόπαια, δεν έχουν αυξηθεί έκτοτε σε αριθμό. Λιγότερο σημαντική, αλλά σαφώς αξιομνημόνευτη ήταν και η κατάκτηση της 2ης θέσης στο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής, κατά το έτος 1987.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να γίνει αναφορά σε δύο ακόμη γεγονότα. Πρώτον, στον υποβιβασμό του 1980 στη Β' Εθνική, για πρώτη φορά στην ιστορία του ποδοσφαιρικού Ηρακλή. Ο υποβιβασμός αυτός, δε συνέβη αγωνιστικά, αλλά δικαστικά. Συγκεκριμένα, υπήρξε από ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ καταγγελία για απόπειρα δωροδοκίας. Παρά το γεγονός ότι (από όσο γνωρίζω) δεν απεδείχθη ποτέ η συγκεκριμένη κατηγορία, ο Ηρακλής αναγκάστηκε για ένα έτος να παίξει στην κατώτερη κατηγορία, από την οποία κι επέστρεψε άμεσα. Δεύτερον, στην ίδρυση του συλλόγου Μορφωτική Αθλητική Ένωση Ποντίων Κατερίνης 3 χρόνια νωρίτερα, το 1977. Ο σύλλογος αυτός, ο οποίος μπορεί αρχικά να μην είχε καμμία σχέση με τον Ηρακλή, από 2012 άλλαξε την ιστορία του ποδοσφαιρικού Ηρακλή, όπως θα αναλυθεί παρακάτω.
Κατά τα προηγούμενα χρόνια, ο ποδοσφαιρικός Ηρακλής παρουσίαζε αξιόλογες ομάδες. Από το 2000 όμως και μετά, αρχισε περίοδος παρακμής. Παρά το γεγονός ότι η ποδοσφαιρική ομάδα παρουσίασε κάποιες σχετικά καλές χρονιές με πλασάρισμα ως και την 4η θέση το 2006, εν τούτοις άρχισε να έχει σοβαρα οικονομικά προβλήματα. Το γεγονός αυτό μπορεί να θεωρηθεί περίεργο, διότι εν τω μεταξύ ο νοικοκύρης πρόεδρος της ΠΑΕ, Πέτρος Θεοδωρίδης αποχώρησε από τη διοίκηση, παραδίδοντας την ΠΑΕ στον οικονμικά ισχυρό Μυτιληναίο. Ιδιαίτερα μετά το 2006 και την τέταρτη θέση, ο ποδοσφαιρικός Ηρακλής μίκρυνε τόσο πολύ, ώστε να αγωνίζεται πλέον με στόχο την παραμονή στη μεγάλη κατηγορία, χωρις βλέψεις για κάτι περισσότερο, ενώ σε παρόμοια κατάτασταση περιήλθε και το καλαθοσφαιρικό τμήμα, το οποίο έφτασε ως και στην τρίτη τη τάξει κατηγορία.
Η κορύφωση του δράματος για το ποδοσφαιρικό τμήμα, συνέβη το έτος 2011. Η ΠΑΕ, βιασμένη και τραυματισμένη από τις διοικήσεις της, απαξιωμένη και προδομένη, με υποστήριξη μόνο από τους οπαδούς, βρέθηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία της να υποβιβάζεται εξωαγωνιστικά. Συγκεκριμένα, παρά το γεγονός ότι ο Ηρακλής εξασφάλισε την παραμονή του στην Α' Εθνική κατηγορία, δεν έλαβε άδεια συμμετοχής για το πρωτάθλημα της νέας περιόδου, από το Πρωτοβάθμιο Όργανο Αδειοδότησης της ΕΠΟ, με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί στην Β΄Εθνική. Ο Ηρακλής άσκησε έφεση, η οποία όμως απορρίφθηκε από την επιτροπή εφέσεων αδειοδότησης της ΕΠΟ. Μάλιστα, έγινε γνωστό από την ΕΠΟ, πως ο Ηρακλής είχε καταθέση πλαστή φορολογική ενημερότητα και βρίσκοντας πάτημα σε αυτό, ο υποβιβασμένος αγωνιστικά Αστέρας Τρίπολης, ζήτησε αφαίρεση βαθμών από το γηραιό. Αποδεχόμενη το παραπάνω αίτημα, η πειθαρχική επιτροπή της Super League, αποφάσισε τον υποβιβασμό του Ηρακλή, δια καταλήψεως της τελευταίας θέσης της Βαθμολογίας, σώζοντας παράλληλα, τη νοτιοελλαδίτικη ομάδα. Ο Ηρακλής κατέφυγε στα πολιτικά δικαστήρια, τιμωρήθηκε δια υποβιβασμού στη Γ' Εθνική και τελικά, αδυνατώντας να προσκομίσει φάκελο συμμετοχής στα επαγγελματικά πρωταθλήματα, βρέθηκε στη Δ' Εθνική.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να αναφερθεί ότι οι οπαδοί του Ηρακλή, κατάφεραν να ντροπιάσουν την ιστορία της ομάδος. Την ίδια ώρα που η ιστορία δίδαξε ότι μέλη του Γ.Σ. Ηρακλής συμμετείχαν ενεργά στην απελευθέρωση της Μακεδονίας, στην Εθνική Αντίσταση (τα επιτυχημένα σαμποτάζ του Ιβάνωφ) και στην υπεράσπιση της Κύπρου από την αθλιότητα του Αττίλα, βρέθηκαν ορισμένοι απάτριδες, στενοκέφαλοι, πορωμένοι, οι οποίοι τόλμησαν να σηκώσουν σκοπιανές σημαίες! Δε θα σχολιάσω παραπάνω, ο καθένας ας κάνει την αυτοκριτική του για την αποτρόπαια αυτή πράξη.
Από τα σαλόνια στα αλώνια λοιπόν μέσα σε λίγους μήνες, ως άλλη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η οποία από παντοκρατορία κατέληξε να διαλυθεί και να κατακτηθεί από τους Τούρκους. Τρεις συνεχόμενοι κατάπτυστοι υποβιβασμοί. Ο ιστορικός Ηρακλής, για πρώτη φορά στην ιστορία του, ως τμήμα του ερασιτέχνη πλέον, έπρεπε να ξεκινήσει από τη Δ' Εθνική. Στα πρωτόγνωρα αυτά μονοπάτια, σε συνδυασμό με τις δυσκολίες που υπήρξαν από τα υπέρογκα χρέη του Ερασιτέχνη Ηρακλή, η εκκίνηση στο πρωτάθλημα δεν ήταν καλή. Ο αυτονόητος στόχος της άμεσης ανόδου στη Γ' Εθνική φαινόταν με το καλημερα... να μην είναι και τόσο αυτονόητος.
Ο στόχος αυτός όμως, φαίνεται πως δεν ενδιέφερε και πολύ τους Ηρακληδείς. Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι που πήραν την απόφαση που θα αναλυθεί παρακάτω ήταν ανιστόρητοι, ωστόσο έκαναν μια επιλογή της εύκολης λύσης, η οποία κατά τη γνώμη μου προσβάλλει την ιστορία του Ηρακλή. Συγκεκριμένα, διέλυσαν το ποδοσφαιρικό τμήμα και παραχώρησαν στην Μορφωτική Αθλητική Ένωση Ποντίων Κατερίνης, η οποάι αναφέρθηκε παραπάνω τη χρήση του σήματος και των χρωμάτων του ημίθεου. Με τον τρόπο αυτό... εγένετω ΑΕΠ Ηρακλής 1908. Η νέα αυτή ομάδα, η οποία ΔΕΝ είχε ως μητρικό σωματείο τον Γ.Σ. Ηρακλή, ΔΕΝ ήταν ορίτζιναλ Ηρακλής, αλλά φασόν, ξεκίνησε τις υποχρεώσεις του από τη Γ' Εθνική κατηγορία (ως φυσική συνέχεια της Αθλητικής Ένωσης Ποντίων Κατερίνης φυσικά).
Τα "επιτεύγματα" του νέου αυτού... τώρα πως να το χαρακτηρίσω... Σύλλογο; Μόρφωμα; Εύκολη λύση; Ντροπή της ιστορίας του Ηρακλή; Ότι όνομα θέλει δίνει ο καθένας. Τέλος πάνων τα... "επιτεύγματα" αυτής τη ομάδας με τα δύο πρόσωπα ήταν πολλά. Ως Αθλητική Ένωση Ποντίων, ξεκίνησε από τη Γ' Εθνική (άρα το alter Ego της ο Ηρακλής ευνοήθηκε κερδίζοντας 1 κατηγορία). Ως Αθλητική Ένωση Ποντίων επίσης, δεν είχε χρέη (ελάχιστο οικονομικό άνοιγμα), επιτρέποντας στο alter ego της Ηρακλή, πρώτον να είναι καθαρός οικονομικά, δεύτερον να μην κρέμεται από το υπερχρεωμένο ΑΦΜ του Ερασιτέχνη Ηρακλή και τρίτον ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ τελεσίδικες αποφάσεις απο δικαστήρια για χρέη προς 3ους, καθώς αποτελούσε άλλη ΠΑΕ, η οποία ΔΕΝ ήταν συνέχεια της παλιάς (του γνήσιου Ηρακλή).
Ταυτόχρονα με την άρνηση της σχέσης της με την παλιά ΠΑΕ Ηρακλής, η ΑΕΠ Ηρακλής 1908 συμπεριφέρθηκε κι ως.. συνέχεια του Ηρακλή, εκεί που τη συνέφερε, όταν δηλαδή ήρθε η ώρα να κερδίσει εξωαγωνιστικά κατηγορία. Συγκεκριμένα, ενώ το 2012 τερμάτισε στο πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής σε θέση, η οποία δεν οδηγούσε σε άνοδο, βρέθηκε στη Football League από το παράθυρο. Τότε, η κυβέρνηση, έκρινε ότι είχαν αδικηθεί οι ομάδες Ολυμπιακός Βόλου και Καβάλα, όταν πριν 1 χρόνο υποβιβάστηκαν στη Δ' Εθνική λόγω εμπλοκής σε στημένους αγώνες. Αποφάσισε λοιπόν την αποκατάστασή τους, με επαναφορά τους στη Β' Εθνική. Στην ίδια μοίρα τέθηκε και ο Ηρακλής. Για ποιον όμως Ηρακλή μιλούσε η απόφαση. Μα φυσικά για την γνήσια ΠΑΕ, την ΠΑΕ των χρεών, η οποία κι υποχρεώθηκε σε άδικους υποβιβασμους. Εκμεταλλευόμενη λοιπόν την κατάσταση η διπρόσωπη ΑΕΠ Ηρακλής 1908, στην προκειμένη περίπτωση... έπαιξε Ηρακλής και βρέθηκε στη Β' Εθνική. Το αστείο δε της υπόθεσης, ήταν το γεγονός ότι οι Ηρακληδείς μιλούσαν για μερική αποκατάσταση, ενώ στην πραγματικότητα, η ΑΕΠ Ηρακλής 1908 έτυχε ευνοϊκής μεταχείρησης. Έκτοτε, κατά τα τελευταία δύο χρόνια αγωνίζεται στη Football League, προσπαθώντας να βρεθεί στη μεγάλη κατηγορία.
Εν κατακλείδι, προσωπική μου γνώμη είναι ότι υπάρχουν δυο ποδοσφαιρικές ομάδες με το όνομα Ηρακλής. Η παλιά γνήσια ΠΑΕ, με Ερασιτέχνη τον Γ.Σ. Ηρακλή, η οποία υπήρξε κατά τη γνώμη μου παράφορα αδικημένη και για αυτόν τον Ηρακλή, έχουν κάθε μα κάκε δικαίωμα να φωνάζουν οι οπαδοί του. Από την άλλη, υπάρχει αυτό το πράμα, με την επωνυμία ΑΕΠ Ηρακλής 1908, το οποίο δεν έχει καμμία σχέση ούτε με τον Ερασιτέχνη Ηρακλή, ούτε με τη λαμπρή ιστορία του συλλόγου, την οποία μάλιστα και ντροπιάζει. Αποτελεί δε, μια από τις πιο ευνοημένες ομάδες στην Ελλάδα, με τον διπρόσωπο τρόπο με τον οποίο και λειτούργησε, ώστε και κατηγορίες να κερδίσει εξωαγωνιστικά και να αποβάλει τα χρέη της παλιάς ΠΑΕ.