Περί της 12ης θέσης

Το παρακάτω κείμενο αποφάσισα να το γράψω, με αφορμή το ρεπορτάζ που διάβασα στο sport24.gr, σύμφωνα με το οποίο, μετά την ισοπαλία που παραχώρησε ο ΟΣΦΠ στη Μπενφίκα, πλησιάσαμε πολύ κοντά στο να ανακαταλάβουμε τη 12 θέση της βαθμολογίας της UEFA, την οποία κατέχει αυτή τη στιγμή η Ελβετία.

Προσωπικά στην παρούσα φάση, δεν θέλω η Ελλάδα να ανέβει, το αντίθετο μάλιστα, μακάρι να κατρακυλίσουμε στα τάρταρα. Αυτό δεν το γράφω επειδή είμαι ανθέλληνας, καθώς πραγματικά ελπίζω κάποια στιγμή, όπως έγινε στο μπάσκετ, να βρεθεί Ελληνική ομάδα που θα σηκώσει το Champions League. Αυτή όμως η στιγμή, υπό τις παρούσες συνθήκες δεν πρόκειται ποτέ να έρθει. Το ελληνικό ποδόσφαιρο θεωρώ πως βρίσκεται στο σημείο 0 και πρέπει να "πεθάνει" για να αναγεννηθεί. Όσο κρατάμε σχετικά υψηλές θέσεις στη βαθμολογία της UEFA και βγάζουμε πολλές ομάδες στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις και σε προχωρημένους προκριματικούς γύρους, βολευόμαστε όλοι και συνεχίζουμε να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου. Το γεγονός αυτό, έχει ως αποτέλεσμα να μην κάνουμε εκείνο που είναι αυτονόητο σε όλη την ποδοσφαιρικά πολιτισμένη Ευρώπη: ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ! Θα αναρωτηθεί βέβαια κανείς, πως είναι δυνατόν να κάνουμε καλές ομάδες, όταν είμαστε σε μια οικονομικά διαλυμένη χώρα, με ένα εξίσου διαλυμένο οικονομικά επαγγελματικό ποδόσφαιρο, στο οποίο ένα κάρο ομάδες χρωστούν τα κέρατά τους; Η απάντηση βρίσκεται σε δύο άξονες κλειδιά: α) Δημιουργία υποδομών, όσο το δυνατό εφάμιλλων των ομάδων της Ευρώπης β) ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΥΠΟΜΟΝΗ. Ας θυμηθούμε το παράδειγμα του μεγάλου ΟΦΗ, ο οποίος επί 13 έτη είχε τον ίδιο προπονητή κι με τη συνοδό υπομονή που επέδειξαν οι φίλαθλοί του, έκανε αξιοθαύμαστες πορείες στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Για το γεγονός ότι δεν το κατέκτησε, θεωρώ ότι υπήρχαν άλλοι λόγοι, που σχετίζονται με τις ιδιαιτερότητες του Αθηκεντρικου Ελληνικού Πρωταθλήματος.

Εφόσον λοιπόν υπάρξει η βούληση να γίνουν τουλάχιστο ως πρώτα βήματα τα ανωτέρω κι αρχίσουν οι Ελληνικές ομάδες να βασίζονται κυρίως στα δικά τους παιδιά (όπως κάνει σε μεγάλο βαθμό η Μπαρτσελόνα με τη Μασία ή όπως έκανε ο μεγάλος Άγιαξ στο παρελθόν) ή ακόμη ακόμη να έχουν κι έσοδα με εξαγωγές ποδοσφαιριστών, τότε και θα ξεχρεώσουν και σταδιακά θα αρχίσουν να παίζουν παίζουν όμορφο ποδόσφαιρο, προσελκύοντας φιλάθλους. Έτσι θα καταστεί δυνατή σιγά σιγά, η περαιτέρω διορθώση άλλων παράγοντων εξίσου σημαντικών, όπως δομή - οργάνωση πρωταθλημάτων, διαιτησία, αθλητική βία κ.α., με αποτέλεσμα σε μερικά χρόνια να φτάσει ΣΥΝΟΛΙΚΑ το Ελληνικό ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο.

Ανεξαρτήτως όμως, των ανωτέρω πεποιθήσεων μου, οφείλω να αναγνωρίσω ότι αν η Ελλάδα των 2 ομάδων στην Ευρώπη (όπου κάθε βαθμός που λαμβάνεται, διαιρείται με τον αρχικό αριθμό ομάδων που συμμετείχαν στις διοργάνωσεις και οι οποίες φέτος για την Ελλάδα ήταν 5) καταφέρει να προσπεράσει την Ελβετία των 3 ομάδων αλλά και την Τουρκία των 2 (λείπουν όμως οι λεγόμενες παραδοσιακές δυνάμεις τους, λόγω εμπλοκής σε σκάνδαλα), η οποία είναι μόλις 1000 πόντους μπροστά θα πρόκειται ΣΑΦΩΣ για επιτυχία. Αν δε, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ συνεχίσουν τις καλές εμφανίσεις στου ομίλους (ο ΟΣΦΠ ήδη το έκανε χθες, με το ατυχές 1-1 που παραχώρησε στο τέλος στη Μπενφίκα) τότε ίσως ο στόχος αυτός δεν θα είναι μακρυά.